Kinalakihan na ni Dalisay ang kuwento tungkol sa mga maligno. Tanggap din niya ang katotohanang ang pamilya niya ay kabilang sa angkan ng mga alipin. Mas pinili nga lang ng kanyang abuelo—isang magaling na albularyo—na tumiwalag para sa mas payapang pamumuhay.
Ngunit sa mga pamilyang gaya nila, ang kapayapaan ay walang katiyakan kung hanggang saan. Darating at darating ang panahon na muli silang mahahanap ng mga maligno at maniningil ang mga ito—bagay na nagawang iwasan ng kanyang abuelo sa mga nakalipas na taon. Hindi nga lang naisip ni Dalisay na ang pagbabalik ng mga maligno ay magiging napakalupit.
Magkakasunod na pinatay ang buong pamilya ni Dalisay. Iisa ang mukhang nakita niya sa pinangyarihan ng krimen— isang misteryosong estranghero na may kakayahang palabasin ang marka sa kanyang palad at guluhin ang tibok ng kanyang puso.
At nang mga sumunod na araw ay natagpuan ni Dalisay ang sarili na bihag ng estrangherong iyon…

May kung ano sa halik ni Darius na hindi niya matanggihan, hindi niya malabanan. Sa sandaling dumampi ang mga labi nito ay wala na siyang gustong gawin kundi magpaubaya… tanggapin ang bawat halik… at magpakalunod.